وقتی اردیبهشت ماه قهرمان آسیا شدیم و بنده هم به لطف هم تیمی هام خانم گل آسیا، در بازگشت به استانم که همیشه به کرمانشاهی و اسلام آبادی بودنم افتخار کرده و میکنم مشاهده کردم که مسئولین چگونه برای مراسم استقبال و حلقه های گل آوردن از همپیشی میگیرند.
همچون قهرمانی چند سال قبل وعده وعیدها باز هم شروع شد ولی این بار به واسطه خانم گل شدنم بیشتر و پر طمطراق تر بود.
بعد از گذشت ۶ ماه نه مدیر تربیت بدنی استان و نه استاندار محترم نه تنها هیچ کدام از وعده های رنگارنگ خود را عملی نکردند بلکه هیچ سراغی هم از من نگرفتند.
ایندر حالیست که از ورزشکاران اعزامی به جاکارتا که ماه پیش برگزار شد تجلیل بعمل آمد.
برای ورزشکارانی که از زحماتشان تجلیل شد بسیار بسیار خوشحالم وامیدوارم همیشه در عرصه های بین المللی خوشرنگ ترین مدالها را کسب کنند چوندر وهله اول افتخارشبرای من وتمام مردم استانماست ولی ناراحتی من بابت تبعیض حنسیتی است بین ورزشکاران استان قائل میشوند.
منهمچنان تلاشم را خواهمکرد که بازهم بتوانم هرچند اندک، دل مردم استان وبه خصوص شهرم، اسلامآباد غرب را شاد کنم که در اینوانفسا شادی دل آنها بزرگترین وباارزشترین اتفاق برای من است.