گور دخمه چیست؟

در این نوشتار می خواهیم اطلاعات کاملی از گور دخمه ها را در اختیار شما قرار دهیم، این مفهوم را بیشتر توضیح دهیم تا ببینیم در چه زمان هایی در ایران گور دخمه ها مرسوم بوده اند. از تفاوت گور دخمه ها با قبرستان می گوییم و مختصری هم از آیین های جالب خاکسپاری افراد در گور دخمه می نویسیم.

گوردخمه در واقع فضایی است که در دل صخره ها و یا کوه ها کنده می شود و رد آن، افرادی که فوت  شده اند، به خاک سپرده می شوند. گوردخمه ها در واقع به منطله  یاآرامگاه هستند و معمولا فضای بزرگی دارند و به شکل اقتاقکی هستند که یک یا چند قبر در آن ها نگهداری می شود و به اندازه ای بوده اند که علاوه بر یک یا چند قبر، در آن اشیا فرد متوفی هم نگهداری می شد است. علاوه بر این، گور دخمه ها فضایی برای نشستن هم دارند.

چیزی که مشخص است این است که هنوز نتوانسته اند قدمت دقیق و آغاز پیدایش گور دخمه ها را کشف کنند و به نظر می رسد که در دوره های مختلف، این مکان ها ساخته شده اند. البته در یک حالت کلی باید گفت که گوردخمه های ایران در ۳ دوره ی مادها؛ هخامنشیان و بعد از هخامنشیان دسته بند ی کرد.

گوردخمه های دوران ماد

گور دخمه هایی که در دوران مادها کشف شده اند، معمولا صاحب خاضی برای آنها پیدا نشده است ب این معنا که بی نام و نشان بوده اند. از طرف دیگر، اشیایی که به همراه این گوردخه های دف شده است اکثرا به سرقت رفته اند و به همین دلیل نمی توان دقیقا مشخص کرد که چه شی ای به همراه آنها دفن شده بوده است.

گور دخمه های دوران هخامنشیان

بر خلاف گور دخمه های دوران مادها، گور دخمه ها ی هخامنشیان داریا نما و نشا ن بوده اند و روی همه ی آنها طرحی از صلیب دیده می شود.معمولا در قسمت بالای این صلیب، یک نقش برجسته ی کوچک و در قسمت پایینی آنها، هیچ تزیینی دیده نمی شود بیشتر گوردخمه‌های هخامنشی در نقش رستم و نقش رجب متمرکز هستند. آخرین گور دخمه ای که از هخامنشیان به دست آمده است، به داریوش سوم برمی گردد که در بررس آن این طور به نظر می رسد که کار کنده کاری و تززیان ر.ی آن تکمیل نشده است و فقط در بالای آن، نقش شاه در مقابل آتشدان دیده می شود. تخمین زده شده که ساخت هر کدام ز این گوردخمه ها، ۱۰ سال طول کشیده است.

گور دخمه های بعد از هخامنشیان

گور دخمه های بعد از هخامنشیان هم به سبک گوردخمه های دوران هختمنشیان است با این تفاوت که دیگر تزییتنات به آن شکل در این گوردخمه های دیده نمی وشد.

درباره ی گوردخه های بادی بدانید که آنها را معمولا در ارتفاعات قرار می داده اند، طوری که گاهی برای رسیدن به آنها باعث خطرهای زیادی  شده است و شخص بصورت آویزان قرار می گرفته تا خود را به آنجا برساند.