راز سقوط اوسین بولت در لندن

 در شبی که سویه انسانی دو ابر قهرمان به شکل بی‌رحمانه‌ای به تصویر کشیده شد، یک گروه چهار نفره جوان بریتانیایی، شب تلخی را برای اوسین بولت رقم زدند. بعد از اینکه محمد فرح، ستاره دوومیدانی بریتانیا در دوی 5000 متر شکست خورد، اتفاقی تلخ‌تر برای اوسین بولت رخ داد.

بزرگ‌ترین ورزشکار حال حاضر جهان تنها 15 متر تا خط پایان آخرین مسابقه بزرگش فاصله داشت که مصدومیت به سراغش آمد و به نظر از ناحیه همسترینگ پای چپ آسیب دید. این پایان زیبایی برای چنین کارنامه درخشانی نبود، بولت در لحظات پایانی، دیگر نتوانست مثل همیشه بدود و زمین خورد. پزشکان سریعا بالای سر او ظاهر شدند و او را سوار بر ویلچر کردند. غرور، ناگهان سقوط کرد ولی او به سختی خود را هر طور که شده به خط پایان رساند.

در همین زمان، اتفاقی دیدنی رخ داد. ناتانیل میچل بلیک با همکاری کریستین کولمن توانستند اولین مدال قهرمانی بریتانیا در مسابقات دو را کسب کنند. در آن لحظه، استادیوم منفجر شد. در حالی که بولت از صحنه رقابت خارج شده بود، چهار جوانی که شاید با پوسترهای بولت روی دیوار اتاق‌شان بزرگ شده بودند جشن قهرمانی گرفتند. آنها استثنایی بودند، نه‌فقط قهرمانی تیمی آنها در دوی 400 متر بلکه توانایی انفرادی هر کدام از آنها نیز فوق‌العاده است.

بولت پیش از اینکه مصدومیت همسترینگ برایش پیش بیاید نیز از جریان بازی خارج شده بود و او معتقد بود که تاخیری که برای برگزاری بازی ایجاد شده، باعث شده تا ورزشکاران نتوانند خود را گرم نگه دارند.

 اما یوهان بلیک، دونده تیم ملی جامائیکا و هم‌تیمی اوسین بولت، به انتقاد از مسئولان برگزارکننده رقابت‌ها پرداخت و آنها را عامل مصدومیت بولت و شکست او دانست.

 او گفت: «فکر می‌کنم در اتاق انتظار بیش از حد ما را نگه داشتند. پیاده‌روی طولانی داشتیم. بدن اوسین سرد شده بود. در حقیقت اوسین به من گفت، یوهان فکر می‌کنم اتفاقات دیوانه‌واری در حال رخ دادن است. دو مراسم اهدای مدال و 40 دقیقه زمان پیش از شروع مسابقه ما بود. ما سعی کردیم گرم بمانیم و صبر کنیم، گرم بمانیم و صبر کنیم و فکر می‌کنم همین موضوع به ما ضربه زد. ما بیش از حد گرم شده بودیم و دیدن اینکه یک اسطوره و یک قهرمان واقعی به پیست برود و آن‌طور دچار مشکل شود واقعا دردناک است. مسابقه 10 دقیقه دیر شروع شد و ما 40 دقیقه منتظر ماندیم و مسافتی 300 متری را باید قدم می‌زدیم. دیوانه‌کننده بود.»

 ولی کولمن در این رقابت‌ها استثنایی بود و در تقابل دیگری که با بولت نیز داشت، بالاتر از او مدال نقره را کسب کرده بود و میچل بلیک نیز در رقابت با دونده آمریکایی که اخیرا قراردادی یک میلیون دلاری با کمپانی نایکی امضا کرده عالی ظاهر شد.

بریتانیایی‌ها رکورد 47/37 ثانیه را در حالی به ثبت رساندند که در اروپا بهترین رکورد را دارند و تنها تیم‌های جامائیکا و آمریکا، رکورد بهتری از آنها در دوی 400 متر به ثبت رسانده‌اند. رکورد جهانی نیز همچنان متعلق به تیم جامائیکا در جام جهانی پنج سال پیش است ولی رقابت دیشب، بیشتر ما را به یاد سال 2007 و رقابت‌های اوزاکا می‌انداخت که تیم جامائیکا نتوانست کار خاصی از پیش ببرد. اولین پیروزی آنها نیز به خاطر دوپینگ نستا کارتر از تاریخ حذف شده و به این ترتیب یکی از 9 مدال طلای بولت در المپیک نیز از او گرفته شده است.

با این وجود، میراث بولت همچنان سالم و دست نخورده باقی مانده است. او کارنامه‌ای استثنایی به ثبت رساند و با سه رکورد جهانی، 13 عنوان جهانی و در مجموع 19 عنوان، با دنیای دوندگی خداحافظی کرد.