تصمیم آندرانیک تیموریان و کاوه رضایی برای ایجاد موج تازه در فوتبال

تصمیم آندرانیک تیموریان و کاوه رضایی برای مکاتبه با کنفدراسیون فوتبال آسیا، فوتبال ایران را با موج تازه‌ای مواجه کرده است. آنها برای دریافت مطالبات خود از استقلال به ای‌اف‌سی نامه نوشتند و اجرای قوانین را یادآوری کردند، همانچه فدراسیون فوتبال ایران فراموش کرده است. فدراسیون فوتبال ایران با مماشات، باشگاه‌ها را خواسته یا ناخواسته به سمت بی‌تعهد بودن سوق داده و همین سیاق مدیریت در فوتبال بدهی‌های سنگین به جا گذاشته و باشگاههای ایرانی را غرق در بدهی کرده. این روند باید متوقف شود و چه خوب که در مقابل قانون رفتاری منطقی داشته باشیم و فارغ از هواداری از تیم‌ها به اصلاح ساختار اقتصادی باشگاه‌ها فکر کنیم.

مسأله‌ این روزهای فوتبال ایران و بحث‌هایی که با نامه آندو تیموریان، کاپیتان سابق تیم ملی ایران مطرح شد به یک نام و نشان نیاز دارد. «قانون تیموریان» عنوانی است برای طرح شکایت نزد کنفدراسیون فوتبال آسیا، کاری که می‌تواند اصلاحاتی را در ساختار باشگاه‌های ایرانی پدید آورد.

«قانون تیموریان»، قانونی که هشدار جدی به مدیران بی‌مسوولیت در فوتبال ایران می‌دهد، مدیرانی که تیم‌های‌شان غرق در بدهی است اما همچنان قرارداد میلیاردی می‌بندند و از پرداخت نشدن آنها نیز ابایی ندارند‌. فوتبال ایران با این مدیران به درس‌ و تنبیه‌ جدی نیاز دارد. قانون تیموریان به فراگیری و جهان‌شمولی قانون بوسمن نیست اما می‌تواند بدعتی در فوتبال ایران باشد تا باشگاه‌های ایرانی نه قرارداد گزاف ببندند و نه در پرداختش بی‌تعهد باشند.

حالا قانون تیموریان فراگیر شده است، آنها که از باشگاه نفت تهران شکایت دارند می‌خواهند از همین روش برای پیگیری شکایت پیش بروند. پرسپولیسی‌ها، استقلالی‌ها و خیل طلبکاران در فوتبال ایران راهکار تازه‌ای یافته‌اند برای رسیدن به مطالبات و ایستادن مقابل باشگاهها و مدیران بی‌تعهد. بسیاری از بازیکنان در هر لیگ و رده‌ای به فکر دریافت مطالبات قدیمی خود افتاده‌اند و این نشان می‌دهد که فوتبال ایران چقدر در مسایل مالی بی‌تعهد است. پای این بحث‌ها مقاومت کنیم تا فوتبالی که غرق در بدهی شده، درس‌های تازه‌ای بگیرد و راه تازه‌ای برای مدیریت خود پیدا کند. ‌