تئاتر، پایگاه فرهنگی که تمام هنرها را در دل خود دارد

بهزاد آقاجانی  به مناسبت 27 مارس و روز جهانی تئاتر، اظهار کرد: تئاتر چه در گذشته و چه امروز همواره به عنوان یک پایگاه فرهنگی معرفی شده، ممکن است در طول این مسیر آسیب‌هایی نیز دیده باشد اما اگر درباره خود تئاتر صحبت کنیم با تمام قواعد و اصول خودش همواره پایگاه فرهنگی بوده و امروز نیز هست.

او ادامه داد: در دهه گذشته مشکلی که وجود داشت، این بود که تعداد کمی نسبت به گذشته برای تئاتر دیدن می‌آمدند؛ ولی در سه سال گذشته با یک حرکت خودجوش که توسط بخش خصوصی هدایت و توسط خود هنرمندان تئاتر این قسمت اقتصادی کار تقویت شده و تمهیداتی در نظر گرفته شد که حالا برخی از تئاترها فروشی دارند که از فیلم‌های سینمایی نیز بیشتر است.

وی ادامه داد: خوشبختانه این مسیر رو به رشد بوده در دهه گذشته با توجه به اتفاقاتی که در حوزه هنرهای دراماتیک افتاد؛ سینما از تئاتر جلو زد و تئاتر در حال کمرنگ شدن بود اما تئاتر هنر کاملی است چرا که تمام هنرها را در دل خودش را دارد و هنر صد در صد انسانی است، بقای آن وابسته به انسان و زندگی است و تا زمانی که زندگی جریان دارد این پایگاه هنری نیز پویا خواهد بود.

این کارشناس هنرهای نمایشی مشکلات موجود در حیطه تئاتر را این‌گونه تشریح کرد: تئاتر مانند سایر هنرها مشکلات خاص خود را دارد ولی هنرمندانی که تئاتر را زیست می‌کنند به گونه‌ای با این مشکلات سازش پیدا کرده‌اند و نمی‌دانم این مسئله، اتفاق خوبی است یا بد؛ به هر حال ما سازش پیدا کردیم و می‌دانیم ممیزی‌هایمان چیست؛ خط قرمزها را می‌دانیم و این که به چه موضوعی باید توجه کنیم و مخاطب را چگونه جذب کنیم؛ فکر می‌کنم مشکلی که در تئاتر وجود دارد بیشتر برای کسانی است که تازه می‌خواهند وارد شوند، گرچه این مسئله مختص تئاتر نیست برای همه هنرهاست؛ باید آن‌قدر به در و دیوار خورد که راه را پیدا کرد.

وی درباره مشکلات موجود در شهرستان‌هایی که مرکز نیستند و امکانات کمتری دارند، عنوان کرد: خوب است، هنرمندی که خوب کار می‌کند در شهر خودش بماند؛ ناخودآگاه سطح تئاتر آن شهر بالا می‌رود اما این موضوع یک تاریخ انقضا دارد، سقف تئاتر در شهرستان کوتاه است و بخش عمده آن بر می‌گردد به بخش سخت‌افزاری به هر حال کسی که می‌خواهد تئاتری را اجرا کند، از نور و صحنه گرفته تا مسائل دیگر، محیط شهرستان حرفه‌ای نیست؛ اگر هنرمند به این مرحله برسد که حتی اتود خود را نتواند پیاده کند، قاعدتا باید آنجا را ترک کند ولی ورود به صحنه شهرهای بزرگ نیز نسبت به شهرستان و دیده شدن آن خیلی سخت‌تر است و رقابت بسیار جدی است؛ اقتصاد تئاتر نیز مسئله مهمی است که در چه شهری، کجا و چگونه قرار است اجرا شود.

وی با بیان این که آگاهی بخشی صد در صد به متولیان فرهنگ و مسئولان در شهرستان برمی‌گردد، اظهار کرد: محدودیت‌ها و کمبودها اکثرا سخت‌افزاری است؛ تجهیز سالن‌ها بسیار مهم است قبلا هم گفته‌ام باید مسئولان فرهنگ و هنر شهرستان به فکر این موضوع باشند.

آقاجانی درباره مشکلات تئاتر نیشابور نیز تصریح کرد: سالن تئاتر خصوصی  و به یک فرد واگذار شده، کسانی که تئاتر کار می‌کنند باید برای استفاده از سالن هزینه بپردازند؛ خیلی پیگیر بودم و انجمن نمایش نیز با بنده همسو است؛ در سال جدید  قرارداد آن که دست یک فرد بوده است، تمام می‌شود؛ هیچ جایی خارح از انجمن نمایش صلاحیت این را ندارد که سالن را به دست بگیرد، اگر سالن به انجمن واگذار شود، درآمد آن صرف تجهیز سالن نمایش می‌شود، خصوصی سازی برای شهرهایی است که چندین سالن نمایش دارند.

وی افزود: برای پرورش استعدادها کلاس‌های آموزشی تئاتر ضروری است با مربیانی که فارغ التحصیل این رشته باشند و از سویی نظارت وجود داشته باشد تا هرکسی به واسطه یک ارتباط حق تدریس نداشته باشد؛ اگر درباره تئاتر حرف می‌زنیم باید اصول آن رعایت شود و روی آموزش نظارت صورت گیرد.