//
کدخبر: ۷۶۶۶ //

رنگ و بوی تکنولوژی

آیا پیشرفت بشر در علم باعث خوشبختی می شود؟ به نظر شما تکنولوژی تا چه حد می تواند در به وجود آمدن فاصله سهیم باشد؟

به گزارش سرویس یادداشت فرتاک نیوز، اگر شما از جای همه حق انتخاب داشتید تکنولوژی را در زندگی خود انتخاب می کردید ؟به گفته ی شاعر در بیت زیر آیا رابطه ای در تکنولوژی و دین و ایمان وجود دارد ؟

آن چنان تکنولوژی روح بشر را سوخته                       آتش بر آسمان و بر زمین افروخته

کودکی در خواب یک شب مادرش را دید که               وصله ها بر پارگی های اذان می دوخته

پیشرفت تکنولوژی از نظر من هم باعث خوشبختی می شود هم نمی شود .با پیشرفت تکنولوژی رنگ شهر های مان روشن و رنگارنگ شده است . ساختمان ها زیبا و بلند شده اند . با یک پیام می شود از حال خویشاوندانمان اطلاع پیدا کنیم اما ... شهر هایمان از دور زیبا هستند ،شهرهایمان فقط رنگارنگ اند.اما من رنگی در باطن این شهر نمیبینم ؛ ساختمان ها بلند اند زیبا اند، آسمان خراش ها گویی مانند صاعقه تا دل آسمان رفته اند . اما هر بلندی که خوشبختی نیست. یا هر زیبایی که نشان از خوشبختی نمی دهد.و هر خوشبختی ، خوشبختی واقعی نمی شود.

تکنولوژی مانند دیوار است . مانند یک آسمان خراش؛ از دیدگاه اینجانب تکنولوژی همان دیواری است که گویی آن را دیوی به نام بشر آورده است . احساس می کنم فاصله بین دل من و کسانی که در کنار من هستند بیشتر از فاصله ی حیاطی است که بین ما وجود دارد که این فاصله این پوچی درست نمی شود .اگر من به جای همه ی مردم حق انتخاب داشتم که بین بودن یا نبودن تکنولوژی یکی را انتخاب کنم به جرأت می توانم بگویم که نبود آن را انتخاب می کردم چرا که نبودش خیر و بودنش شر است . چطور ممکن است چیزی را برای خودم و دیگران برگزینم که هر لحظه در انتظار رفتنش هستم ؟ فکر می کنم تکنولوژی تنها مهمانی است که تمام صاحب خانه ها با شادی در انتظار بدرقه آن هستند .

من تکنولوژی را در زندگی خود هیچ وقت انتخاب نمی کنم . این تکنولوژی همان است که دل هایمان را سیاه کرده . تکنولوژی مانند قطاری پر از بدبختی است. قطاری که به دنبال خود ، بی توجهی به دیگران و از بین رفتن مهر و محبت را به همراه دارد و بلیط سوار شدن بر این قطار سیاه هم ، در تمام دنیا رایگان به فروش می رسد. انگار هدف و مقصد این قطار من و دین و ایمانم است . اول که نگاه کردم دیدم مقصد بی پایان است اما گذری دوباره بر روی نقشه ی این سیاهی انداختم و دیدم که این ابر سیاه ، از پل خاطرات می گذرد ، از کنار چشمه ی ایمان رد می شود ، جنگل تاریخ ها را با تمام سرعت پشت سر می گذاردو غروب وفاداری را می سوزاند. الله و اکبر و اشهد و أن لا الله اله الله یکی هدف است . اما می بینم که در آن دور دست ها ، دیگر کسی به خاطر وجود خدا و پیامبرش قرآن و بانگ اذانش شهادت نمی دهد.

آیا این خبر مفید بود؟
کدخبر: ۷۶۶۶ //
ارسال نظر
 
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
اخبار از پلیکان
اخبار روز سایر رسانه ها
    اخبار از پلیکان